Μπορείτε να παρακολουθήσετε LIVE απο τον καθεδρικό ιερό ναό της Παναγίας Παντοβασίλισσας τον Όρθρο και την Θεία Λειτουργία την Κυριακή 9 Mαίου και ώρα 07:00 ΕΔΩ 

9 Μαΐου 2021: ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ (ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ) «Τά ἐγκαίνια τῆς (καθ᾽ ἑβδομάδα ἀνακυκλουμένης) ἑορτῆς τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀναστάσεως καί ἡ τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ σωτήριος ὁμολογία». Ἠσαΐου προφήτου (η´ αἰ. π.Χ.), Χριστοφόρου μάρτυρος († 250). Νικολάου τοῦ ἐν Βουνένοις. Ἱερωνύμου ὁσίου τοῦ Σιμωνοπετρίτου († 1957). Ἦχος: – - Ἑωθινόν: A´ – Ἀπόστολος: Πράξ. ε´ 12-20 – Εὐαγγέλιον: Ἰω. κ´ 19-31.

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ: 16 Mαΐου, τῶν Μυροφόρων. Ἀπόστολος: Πράξ. στ´ 1-7 – Εὐαγγέλιον: Μρ. ιε´ 43 - ιστ´ 8.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Πράξ. ε´ 12-20) Πηγαίνετε... καί κηρύξτε

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, διὰ δὲ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος· τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός· μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν. Συνήρχετο δὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν πέριξ πόλεων εἰς Ἱερουσαλὴμ φέροντες ἀσθενεῖς καὶ ὀχλου - μένους ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, οἵτινες ἐθεραπεύοντο ἅπαντες. Ἀναστὰς δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ, ἡ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων, ἐπλήσθησαν ζήλου καὶ ἐπέβαλον τὰς χεῖρας αὐτῶν ἐπὶ τοὺς ἀποστόλους, καὶ ἔθεντο αὐτοὺς ἐν τηρήσει δημοσίᾳ. Ἄγγελος δὲ Κυρίου διὰ τῆς νυκτὸς ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς φυλακῆς, ἐξαγαγών τε αὐτοὺς εἶπε· πορεύεσθε, καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ῥήματα τῆς ζωῆς ταύτης

Μετάφραση τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς

Κατά τίς ἡμέρες ἐκεῖνες μέ τά χέρια τῶν ἀποστόλων γίνονταν πολλά σημεῖα καί θαύματα στόν λαό καί συγκεντρώνονταν ὅλοι μέ μιά ψυχή στή στοά τοῦ Σολομῶντος: Ἀπό τούς ὑπόλοιπους κανείς δέν τολμοῦσε νά προσκολληθεῖ σέ αὐτούς, ἀλλ᾿ ὁ λαός τούς εἶχε σέ μεγάλη ἐκτίμηση. Ἀντιθέτως, συνεχῶς καί περισσότερα πλήθη ἀνδρῶν καί γυναικῶν πίστευαν στόν Κύριο καί προστίθενταν στήν ἐκκλησία, ὥστε ἔβγαζαν τούς ἀσθενεῖς στίς πλατεῖες καί τούς τοποθετοῦσαν σέ κρεβάτια καί φορεῖα μέ σκοπό, ὅταν θά ἔλθει ὁ Πέτρος, ἔστω καί ἡ σκιά του νά πέσει ἐπάνω σέ κάποιον. Προσέρχονταν μάλιστα καί πολλοί κάτοικοι τῶν γειτονικῶν πόλεων στήν Ἱερουσαλήμ καί ἔφεραν τούς ἀσθενεῖς καί ὅσους βασανίζονταν ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα, οἱ ὁποῖοι ὅλοι θεραπεύονταν. Σηκώθηκε ὅμως ὁ ἀρχιερέας καί ὅλοι ὅσοι ἦταν μαζί του, δηλαδή αὐτοί πού ἀνῆκαν στήν παράταξη τῶν Σαδδουκαίων, γεμάτοι ἀπό φθόνο, καί συνέλαβαν τούς ἀποστόλους καί τούς ἔβαλαν στή φυλακή. Ἀλλά, κατά τή διάρκεια τῆς νύκτας, ἕνας ἄγγελος Κυρίου ἄνοιξε τίς πόρτες τῆς φυλακῆς καί, ἀφοῦ τούς ἔβγαλε ἔξω, τούς εἶπε: Πηγαίνετε καί σταθεῖτε στόν ναό καί πεῖτε στόν λαό ὅλο τό κήρυγμα γι᾿ αὐτή τή ζωή. (Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ)

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΩΣ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

Παραπονιόμαστε οἱ χριστιανοί γιά τήν πνευματική κρίση τοῦ κόσμου. Θά θέλαμε νά ἐπιστρέψουμε σέ ἕνα ὀνειρικό χτές, στό ὁποῖο ὅλα ἦταν τόσο ὄμορφα ὡς πρός τήν πίστη, ἀγνοώντας ὅτι ὁ Χριστός μᾶς κάλεσε νά ζοῦμε σέ συγκεκριμένο χῶρο καί χρόνο καί ὅτι κανένα παρελθόν δέν ἦταν ἄμοιρο ἁμαρτίας, κακίας, παθῶν, σταυροῦ γιά ὅσους πίστευαν. Ἀπό τήν ἄλλη, δέν μποροῦμε νά παραθεωρήσουμε ὅτι σέ συγκεκριμένες περιόδους τοῦ χρόνου οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι αἰσθάνονται τήν ἀνάγκη νά ἐκκλησιαστοῦν, νά ἐξομολογηθοῦν, νά κοινωνήσουν, κάποτε γιά τό καλό τοῦ χρόνου καί γιά τό ἔθιμο, ἐνῶ ὅταν περνοῦν οἱ γιορτές, ἐπιστρέφουν στή συνήθη ἀδιαφορία. Ἐνθουσιασμός γιά τήν πίστη

Ἄν διαβάσουμε πάντως μέ προσοχή τά κείμενα πού περιγράφουν τή ζωή τῆς πρώτης Ἐκκλησίας, θά διαπιστώσουμε ἕναν ἐνθουσιασμό, τόν ὁποῖο οὔτε ὅσοι θεωροῦμε ὅτι εἴμαστε ἐνεργά μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ ἔχουμε. Μοιάζουμε κι ἐμεῖς συχνά μέ τόν ἀπόστολο Θωμᾶ, ὁ ὁποῖος δέν πείστηκε στόν λόγο τῶν ὑπόλοιπων μαθητῶν ὅτι εἶδαν τόν Χριστό. Στήν πρώτη Ἐκκλησία, ἐκτός τῶν ἄλλων, «ὅλο καί περισσότερα πλήθη ἀπό ἄντρες καί γυναῖκες πίστευαν στόν Κύριο καί γίνονταν μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Ἀκόμη καί στίς πλατεῖες ἔφερναν τούς ἀσθενεῖς καί τούς ξάπλωναν σέ κρεβάτια καί φορεῖα, γιά νά πέσει πάνω σέ κάποιους ἀπ’ αὐτούς ἔστω καί ἡ σκιά τοῦ Πέτρου ὅταν αὐτός ἐρχόταν» (Πράξ. 5,14-15). Μία τέτοια πίστη θά θεωροῦνταν ἀνορθολογιστική, καί δεισιδαίμων στούς καιρούς μας. Κι αὐτό διότι οἱ καιροί μας ἔχουν ἀποθεώσει τή δύναμη τοῦ ἀνθρώπινου νοῦ, καθώς ἔχει πολλά ἐπιτύχει καί ἔχει διευκολύνει τήν ποιότητα ζωῆς μας, ἐνῶ ἔχει ὁδηγήσει πολλούς νά ἀρνοῦνται τήν πίστη στόν Θεό καί τήν Ἀνάσταση. Διότι μόνο ὁ ἀναστάς Κύριος δίνει τή δύναμη νά γίνονται θαύματα. Μόνο ὁ ἀναστάς Κύριος καθιστᾶ τή σκιά ἑνός Ἀποστόλου ἱκανή νά γιατρέψει τούς ἀνθρώπους. Καί εἶναι στάση ταπεινοφροσύνης ἡ συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Δέν θεωροῦν ὅτι δικαιοῦνται νά ἐνοχλήσουν τόν Ἀπόστολο γιά νά ζητήσουν τή θεραπεία τῶν συγγενῶν τους. Ἀρκεῖ ἡ σκιά του.

Ἡ ἐλπίδα δέν ἀπαιτεῖ

Ἡ ἐλπίδα δέν ζητᾶ προσοχή. Δέν ἀπαιτεῖ. Δέν μιλᾶ κἄν. Βγαίνει ἀπό τή συνάντηση μυαλοῦ καί καρδιᾶς μέ τήν πίστη. Καί ἀφήνεται στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί στήν παρουσία τῶν Ἀποστόλων. Ταυτόχρονα, αὐτή ἡ ἐλπίδα ἐκφράζεται δημόσια, στίς πλατεῖες. Δέν κρύβεται. Νικᾶ τόν φόβο ὅτι ὅποιος ὁμολογήσει τήν πίστη στόν ἀναστάντα Κύριο θά ἔχει τήν ἴδια τύχη μ’ ἐκεῖνον, λόγω τοῦ θυμοῦ τῶν Ἰουδαίων. Ἡ πίστη δέν εἶναι ἰδιωτική ὑπόθεση, ἀλλά ἐκφράζεται μέ παρρησία καί αὐτό δείχνει καρδιά ἀποφασισμένη. Πρίν λοιπόν ἀπορροφηθοῦμε ἀπό τό αἴσθημα ὅτι ὁ κόσμος ἔχει «χαλάσει», βρίσκεται σέ ἀπόσταση ἀπό τόν Χριστό καί τήν πίστη, ἄς κάνουμε στροφή ἐντός μας καί ἄς ἐλέγξουμε τούς ἑαυτούς μας ἐάν εἴμαστε σέ θέση νά θεωροῦμε τήν πίστη στήν Ἀνάσταση ὡς βάση γιά τήν πορεία τῆς ζωῆς μας. Ἄν πιστεύουμε σέ ἕναν Θεό ἠθικῆς, φιλοσοφίας, παράδοσης, συνήθειας, ἕτοιμο νά ἐκπληρώσει τά συμφέροντα καί τίς ἀνάγ - κες μας, ἕναν Θεό πού ὑπάρχει γιά ἐμᾶς μόνο ὅταν τόν χρειαζόμαστε, ἕναν Θεό πού μικρή σημασία ἔχει γιά ἐμᾶς μπροστά στήν ἀσθένεια, στόν θάνατο, τήν ἥττα, τήν ἀπώλεια, ἤ ἄν πιστεύουμε στόν Θεάνθρωπο Κύριο, ὁ ὁποῖος, ἔχοντας ἀναστηθεῖ ὁ ἴδιος, μᾶς δείχνει ὅτι ἡ πίστη σ’ αὐτόν ἔχει ἤδη φέρει τήν Ἀνάσταση καί στή δική μας ζωή. Στόν Θεάνθρωπο ὁ ὁποῖος μᾶς κάνει νά πορευόμαστε μέ ταπείνωση, μέ ἐπίγνωση ὅτι δέν ἀξίζουμε λόγω τῶν ἐπιτευγμάτων μας ἤ τῆς ὅποιας προόδου ἤ τοῦ ὀνόματός μας ἤ τῆς διακονίας μας στήν Ἐκκλησία τήν προσοχή του, ἀλλά ἐπιλέγουμε νά εἴμαστε κοντά του, ἔστω καί ἀφήνοντας τή σκιά του νά περάσει ἀπό πάνω μας.

Ὁμολογία ἀγάπης

Ἡ σκιά δείχνει ὅτι ὑπάρχει ὁ ἀναστάς Κύριος. Καί ἐφόσον ὑπάρχει, γνωρίζουμε ὅτι μᾶς ἀγαπᾶ, εἴτε μᾶς δίνει αὐτό πού ἐπιθυμοῦμε εἴτε ὄχι. Ἀκόμη καί τό λίγο εἶναι γιά μᾶς τό πᾶν, ἀφοῦ ἐκεῖνος κρύβεται σ’ αὐτό. Καί δέν φοβόμαστε νά τόν ὁμολογήσουμε. Ἡ συμμετοχή μας στήν ἐκκλησιαστική ζωή εἶναι ἤδη μία ὁμολογία, ὅπως καί ἡ μετάληψη τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματός του, ὅπως καί ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν του. Ἡ ὁμολογία δέν εἶναι σημεῖο κομπασμοῦ, ἀλλά σταθερότητας, ἀποφασιστικότητας, ἀγάπης.Ἡ Πασχάλια περίοδος εἶναι λαμπρή πνευματική εὐκαιρία νά ξαναδοῦμε τήν πίστη μας καί τόν τρόπο ἔκφρασής της. Γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἀναστάς Κύριος μᾶς δίνει ὅσες εὐκαιρίες χρειαζόμαστε, ὅπως καί στόν ἀπόστολο Θωμᾶ, στόν ὁποῖο ἐμφανίστηκε γιά νά τοῦ δώσει τή δυνατότητα νά πιστέψει. Σέ ἐμᾶς φανερώνεται μέσα ἀπό τίς περιστάσεις τῆς ζωῆς, διά τοῦ πλησίον μας, ἀπό τή συναίσθηση τῶν λαθῶν μας ἤ ἀπό τήν ἀδυναμία νά ἀλλάξουμε τίς διαθέσεις τῶν ἄλλων καί τήν ταπεινότητα πού αἰσθανόμαστε στήν ἥττα μας. Φανερώνεται μέσα ἀπό τήν ἀγάπη πού μᾶς ἔχει δωρίσει καί ἀπό τό αἴσθημα ὅτι δέν εἴμαστε μόνοι μας, ἄν τόν ἀναζητοῦμε. Ἡ καιόμενη καρδιά γιά ἐκεῖνον εἶναι ἡ βάση γιά νά νικήσουμε τόν φαινομενικό θρίαμβο τοῦ ὀρθολογισμοῦ τῶν καιρῶν μας, ὁ ὁποῖος ὅμως δέν μπορεῖ νά δώσει ἀπαντήσεις ζωῆς στόν θάνατο πού μᾶς περιβάλλει καί μᾶς περιμένει. Ὑπάρχει ἡ Ἀνάσταση. Ἄς ξεκινήσουμε ἀπό τήν πίστη καί τά πάντα θά μᾶς δοθοῦν. Χριστός ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!

π. Θ. Μ

πηγή : Φωνή Κυρίου